Cocaniga goes USA again!

We staan om 7.15 uur op, gaan douchen en aankleden, ontbijten en de boel weer rijklaar maken. Gaston is al helemaal zenuwachtig. Om 8.30 uur rijden we van de camping af richting Antelope Point. Om precies 9 uur komen we daar aan. We laden onze spullen voor vandaag uit bij de ingang en Cor brengt even de camper naar de parkeerplaats. Ondertussen wordt de rest al opgepikt door iemand met een golfkarretje om ons naar beneden te brengen. We krijgen een spiksplinternieuwe boot mee met een 200 pk moter. Dat wil wel varen! We staan versteld van de prestaties van een boot die zo hoekig en plat is. Al snel gooien we de skitube in het water en de kinderen gaan er om de beurt op. Ze vinden het prachtig. Ook Cor en Caroline proberen het uit. We varen ondertussen richting Whaweap, want daar is het meer wat ruimer om het wakeboard goed te kunnen uitproberen. Het eerste stuk vanaf Antelope Point gaat tussen de bergen door. Er is veel golfslag en het is er best wel druk met boten. Vlakbij het meren leggen we de boot even helemaal stil en laten ons gewoon maar drijven. De kinderen willen even lekker zwemmen en wij doen lekker mee. Het water heeft zo’n lekkere temperatuur en het is superschoon! Daarna varen we verder naar het meer bij Whaweap en gaan we het wakeboard uitproberen. Caroline begint. Na 3 pogingen staat ze ineens overeind! Wat een lekker gevoel. Daarna proberen Cor, Nikki en Gaston het ook, maar helaas lukt het hen niet om echt omhoog te komen. Rond half 2 varen we weer richting Antelope Point. Onderweg daarheen, slaan we nog even af naar de Glen Canyon Dam om hem vanaf het water te bekijken. Daarna varen we door. Cor gaat onderweg nog even op volle snelheid op de skitube, want dat vindt hij prachtig. Daarna gaan de kinderen nog even, maar die willen niet meer zo hard. Vlak voor 3 uur komen we weer aan bij de haven en leggen we de boot bij de benzinepomp om het af te tanken. De mensen van de haven nemen de boot verder van ons over en wij pakken onze spullen. Op de haven kijkt men uit naar alle huurbootjes, want er wordt slecht weer voorspeld voor de komende uren. Met een golfkarretje worden we weer naar de camper gebracht. Onderweg naar de camping stoppen we nog even bij de Wallmart om nog wat boodschappen te doen. Bij de camping aangekomen, gaan we eerst even lekker zitten en douchen, want we zijn helemaal moe van deze enerverende dag. We zijn allemaal redelijk verbrand. Dat kun je haast niet voorkomen zo op het water. Om een uur of 7 eten we binnen in de camper want het is buiten nog steeds tegen de 40 graden. Overigens komt het noodweer niet over ons heen. Het drijft net langs ons. Na het eten loopt Caroline met Gaston nog even vanuit de camping heen en weer naar het meer. We zijn daar nog niet geweest. Hier blijkt een redelijk groot zandstrand te zijn. Na een kopje thee is het inmiddels weer bedtijd.

Vannacht hebben we heel kort wat regen gehad, maar vanochtend is het alweer superwarm. Om een uur of 9 is het al 40 graden! We ontbijten dus maar binnen waar het koel is door de airco. Na het ontbijt rijden we naar Page. We willen even naar de bibliotheek om daar het weblog bij te werken van de afgelopen dagen. We kunnen gewoon met onze eigen laptop anderhalf uur gratis internetten, dus dat is erg handig. Zo is het thuisfront weer even op de hoogte van ons gaan en staan. Het is ook lekker koel in de bieb. Om een uur of 12 rijden we weer weg bij de bieb. Doel is Antelope Point. Dit ligt aan de andere kant van Page t.o.v. Whaweap. Op de kaart wordt aangegeven dat daar een haven is en je kunt er zwemmen. We rijden eerst even naar de haven om te informeren naar het huren van een bootje. Ze zijn hier een stuk flexibeler dan in Whaweap en we kunnen een zeer ruime speedboot huren voor de volgende dag. De boot ziet er een beetje sloom uit (een vierkante bak) maar is wel enorm praktisch. Er zijn leren banken rondom en er is zelfs een toiletje met wastafeltje aan boord. Het heeft ook een redelijk groot  zonnescherm boven de helft van de boot, en dat is met deze temperaturen natuurlijk ook niet verkeerd. Tot slot heeft de boot aan de voorkant een heel groot plateau waarop we zo’n grote opblaasband kunnen leggen of waar je op kunt zonnen.  Volgens de mensen van de haven, kun je er echter achter wakeboarden, dus hij zal best wel snel zijn. We zullen het zien. We worden met een golfkarretje weer teruggebracht naar onze camper, want doordat de parkeerplaats veel hoger op de berg ligt, is het best wel een steile weg naar boven. We rijden de camper naar een plek vlakbij de haven en gaan daar de hele middag zwemmen en zonnen. We liggen op de rotsen en dat valt niet tegen. Er zijn voldoende, redelijk vlakke stukken rots. Ook zijn er overstekende rotsen waar we de tassen onder kunnen leggen, zodat ons drinken en fruit lekker koel blijft. Het water is goddelijk. Het is superblauw, zoet en bijna lauw van temparatuur. Er is heel veel te zien, want er varen heel wat boten voorbij in alle soorten en maten. Wat je hier heel veel ziet, zijn houseboats; rechthoekige boten van soms wel 3 verdiepingen, zo groot dat er wel 12 personen in kunnen leven en slapen. Ze hebben een jacuzzi op het bovendek en een glijbaan aan de achterkant om het water in te glijden. Ze zijn superluxe ingericht met een grote keuken, een enorme bank, meerdere ’tuin’sets op het bovendek, televisies binnen en buiten en niet te vergeten een grote gasbarbecue op het achterdek. Wat wil je nog meer! Gewone jachten zie je hier niet, wel speedboten: hele kleintjes maar ook enorme bakbeesten. We kijken onze ogen uit. Om een uur of 5 pakken we ons boeltje weer bij elkaar en klimmen weer omhoog naar de camper. We doen even boodschappen bij de Walmart en gaan dan weer terug naar de camping. We hebben bij de Walmart heerlijke, gefrituurde kippetjes gekocht en maken er wat sla bij en rösti. Het waait net als gisteren weer vrij hard, dus we kunnen helaas geen kampvuurtje maken. Om 8 uur is het alweer pikkedonker en drinken we buiten nog even een kopje thee. Daarna gaan we weer naar binnen om niet helemaal lekgeprikt te worden door de muggen. We duiken vroeg ons bed in, want we willen morgen een beetje vroeg vertrekken.

We worden gewekt door een stevige wind die het dakraampje laat klapperen. De wind is erg welkom want het is broeierig warm in de camper. We eten buiten een broodje en vertrekken rond half 11 vervolgens richting Lake Powell, een rit van een kleine 300 kilometer. Sinds Capitol Reef gaan onze ritten een stuk vlotter dan daarvoor doordat de wegen goed zijn en weinig slingers hebben. Enige wat hier en daar wat vertraging geeft, zijn stevige heuvels waar de camper maar moeilijk op kan komen. Onderweg stoppen we nog een keer bij een Navajo Market om te kijken naar de mooie sieraden die de indianen maken. Om een uur of 2 komen we in Page aan, maar we ontdekken dat het hier een uur vroeger is dan we dachten. We willen eerst naar het meer rijden voor we naar de camping gaan, want het is nog heel vroeg dus. We zijn van plan een bootje of iets dergelijks te huren voor morgen of overmorgen en willen dat eerst even gaan uitzoeken. Onderweg naar het meer zelf (we zitten er in Page ongeveer 15 kilometer vanaf), komen we langs de camping die we hebben gereserveerd en dat valt ons best wel tegen. Het is allemaal beton en grind en de camping ligt langs een doorgaande, vrij drukke weg. Enige voordeel is dat er een binnenzwembad is (dit zijn we vaker tegengekomen; het is vaak te warm om buiten te zwemmen en het water koel te houden en dus maken ze gekoelde binnenzwembaden). Vlak na Page komen we bij de Glen Canyon dam. Hier is ook een zwaar beveiligd visitor center (we mogen geen tasjes mee naar binnen nemen). We kijken hier even om te zien hoe het gebied ontstaan is en waar we moeten zijn als we dicht bij het meer willen komen. Hier blijkt dat we nog iets door moeten rijden naar Whaweap. Bij het meer aangekomen, kijken we onze ogen uit! Het is prachtig hier. Het water van het meer is helder blauw. Er varen heel veel bootjes. We komen bij het meer ook langs een hele leuke camping. Deze hebben we vanuit Monument Valley al gebeld om te vragen of ze plek hebben, maar ze zitten vol zeiden ze toen. We proberen het nog maar een keer. Wat een geluk: de dame bij de balie is helemaal gek op Cor en op een of andere manier tovert ze nog een plekje te voorschijn voor 4 nachten en ook nog met alle aansluitingen (volgens een plakaat op de deur zijn alle full hookups gereserveerd). Ze annuleert zelfs de andere camping voor ons. We hoeven hier geen boete voor te betalen. Na dit allemaal geregeld te hebben, rijden we naar het haventje waar boten gehuurd kunnen worden. Gaston is dolenthousiast en wil het liefst meteen gaan varen! Aangezien de lucht weer helemaal zwart aan het worden is (het is inmiddels 3 uur), besluiten we morgen nog even te kijken wat het weer doet voor we een bootje voor een hele dag reserveren. Je kunt ook voor een halve dag een bootje huren, maar dan moet je om 7 uur ’s ochtends naar de botenverhuur gaan en dan is het wie het eerst komt, die het eerst maalt. Nadat we bij de bootjes gekeken hebben gaan we weer gauw naar de camper want het begint ineens heel hard te waaien, te bliksemen  en te regenen. We zijn net op tijd weer binnen. We rijden ondertussen rustig naar de lodge die vlakbij de camping is, want daar kunnen we eventueel zwemmen. Het is wel een buitenbad, dus we blijven even in de camper tot de donderbui voorbij is. Na een uurtje ongeveer is het weer droog en stijgt de termperatuur weer naar boven de 30 graden. We gaan dus nog lekker even een paar uurtjes zwemmen. We hebben er een prachtig uitzicht over het meer. Na het zwemmen halen we bij de pizzeria een familiepizza met kippenvleugeltjes, salade  en 2 liter cola voor 30 dollar en rijden terug naar de camping. Hier eten we met smaak de heerlijke pizza en kippenvleugeltjes op. Daarna drinken we een lekker kopje thee, alhoewel het wel heel warm is voor thee. Het is inmiddels ruim 35 graden hier. Om 8 uur is het al helemaal donker en helaas zijn ook hier erg vervelende muggen die zich niks aantrekken van antimuggenspul. We gaan dus redelijk vroeg naar binnen en naar bed om daar nog even een boekje te lezen voor we gaan slapen.

Vanochtend rustig aan opgestaan, gegeten en onze spulletjes weer bij elkaar gepakt. Cor en Gaston zijn even gaan zwemmen in plaats van douchen. Om ongeveer half 11 rijden we de camping af. Voor we dat doen, zeggen we even een Nederlands gezin gedag. Dit gezin hebben we al ontmoet in San Francisco. Zij reden steeds ongeveer een dag achter ons aan, maar zullen vanaf vandaag ons gaan inhalen en we zullen ze dus niet meer tegenkomen. We rijden eerst even naar de supermarkt om boodschappen te doen en om met de bank te bellen want een van onze creditcards werkt niet (gelukkig hebben we er 2). De boodschappen zijn redelijk snel gedaan, maar het bellen schiet niet op. Na een kwartier in de wacht gestaan te hebben, geven we het op. We proberen het morgen nog wel een keer. We rijden richting Canyon De Chelly (je spreekt uit Canyon De ‘sjee’). Het is een rit van ongeveer 2,5 uur vermoeden we en dat is ook zo. Het landschap is grotendeels redelijk vlak, maar halverwege rijden we ineens richting een soort bergrichel. We moeten dan een heel stuk naar rechts en dan ineens rijden we op de richel. Heel vreemd. Sommige stukken rijden we ook ineens tussen een paar lage bergjes door. Het is redelijk bewoond in deze regio en er loopt veel vee (koeien, schapen en paarden) op stukken land zover als je kunt kijken. Soms loopt het vee ook gewoon langs de weg. Er zijn lang niet overal hekken om het vee binnen een bepaald gebied te houden. Bij Canyon the Chelly aangekomen, gaan we eerst even naar het Visitor Center om te kijken hoe het park eruit ziet. De State Park Campground ligt vlak naast het Visitor Center en ziet er leuk uit. We besluiten eerst het park in te rijden en de canyons te gaan bekijken want het is nog maar begin van de middag. Er is ook nog een private campground in het park, dus daar gaan we even kijken. Bij het eerste uitkijkpunt staan een aantal indianen met koopwaar zoals sieraden, beschilderde potjes en beschilderde stukken steen. Prachtig allemaal. Nikki koopt een mooie ketting en bijpassende oorbellen voor zichzelf. Zo gaan we een aantal van de uitkijkpunten af. Het is weer overweldigend, zo mooi, maar ook weer zo anders dan de andere parken. Beneden in de kloof zijn allemaal ruines van indiaanse nederzettingen. Het is erg warm, dus we besluiten niet naar beneden te lopen. De private campground lijkt op zich wel leuk, maar ook een beetje louche. Er staan een aantal autowrakken en wat oude caravans en verder staat er helemaal niemand. We durven het niet aan om er te gaan staan. We rijden dus terug naar de state park campground. Deze is zelfs gratis! We staan mooi onder de bomen. Zo af en toe waait het even heel erg hard en dan weer een tijdje niet. Zo gaat het op en af. Heel typisch. ’s Avonds leggen we wat aardappelen in aluminiumfolie en lekker karbonaadjes op de barbecue en eten er lekkere sla bij. Als het donker wordt, gaan we naar binnen, want er zijn vrij veel muggen. Het is overigens wel zweten want we hebben geen aansluiting op electriciteit en water hier en de temperatuur ligt rond de 25 graden.

We staan om 6.30 uur op, maar we waren allemaal al lang en breed wakker. Cor heeft gedroomd van Nikki en Caroline met de paarden langs een afgrond op een berg. Hij vindt het maar niks. De rest heeft denk ik gewoon slecht geslapen van de nieuwsgierige spanning van wat we gaan doen vandaag. We douchen en ontbijten snel en zijn precies om 7.30 uur op de afgesproken plek. We worden direct in een jeep geladen. Nikki en Caroline worden afgezet bij de paardenranch en Cor en Gaston rijden samen met 2 Italianen meteen richting de Valley.

Ik (Caroline) kan natuurlijk weinig vertellen over de trip die Cor en Gaston gemaakt hebben, dus dat zal Gaston straks nog wel even doen. Nikki en ik moeten een tijdje bij de paarden wachten tot er iemand naar ons toe komt. Deze man vertelt dat onze begeleider nog in z’n bed ligt, maar er zo aankomt. Hij gaat alvast op z’n dooie gemakje de paarden pakken, borstelen en opzadelen. Het is heel leuk om te zien dat alle paarden een schapen die er zijn, gewoon loslopen op het terrein. Het is niet afgebakend. Alleen een aantal merries met veulens lopen nu nog in een paddock, maar die liepen gisteravond ook gewoon los op het erf dat naadloos overgaat in de grote vlakte van Monument Valley. Na een uur is dan ook eindelijk onze begeleider paraat: een jonge knaap van 14. Zijn vader die tot nu toe dus de paarden verzorgd en gezadeld heeft, geeft hem nog even goed op z’n donder dat hij niet eerder zijn bed uitgekomen is. Vervolgens gaan we op weg. We rijden recht op een grote berg af en lopen via een een heel smal randje langs de berg op naar boven. Precies zoals Cor gedroomd heeft. Het is maar goed dat hij dit niet ziet! Hier en daar vinden wij het zelf ook wel heel spannend, want het is echt heel hoog op sommige plekken. Eenmaal boven blijkt zo’n berg aan de bovenkant hol en vlak te zijn. Echt heel apart! Hier kunnen we ook even iets meer gas even en doen een klein drafje. Via de andere kant van de berg loopt er een weg waar je met jeeps naar boven kunt rijden, en hiervoor is een pauzeplek ingericht met tafels en banken en een barbecue, maar ook toiletten. Hier stoppen we even zodat ik even naar het toilet kan. Daarna lopen we met de paarden naar de andere kant van de berg, binden de paarden vast aan een boompje en klimmen vervolgens een stuk naar boven. In de rotsen zitten hier een daar holen, die vroeger door mensen gebruikt werden als plaats om in te leven en te schuilen voor de regen. Je ziet ook gaatjes in de rotsen, die de indianen gebruikten om hun pijlen mee scherp te maken. Zo kijken we ook op andere plaatsen en kijken uit over de Valley. Het is echt een geweldig uitzicht. Volgens mij moet je het echt zelf zien om hetzelfde effect te krijgen als bij ons. Vanaf een foto is het lang zo indrukwekkend niet. Na nog een keer heen en weer gegaloppeerd te zijn, lopen we via hetzelfde smalle richeltje langs de berg weer naar beneden. Cor en Gaston zien ons als we halverwege zijn.

Gaston schrijft over de Jeep Safari:
Het is weer vroeg opstaan. We maken alles klaar en dan op naar de Jeep Safari.
Eenmaal in de Jeep zitten er twee Italianen bij ons. We hebben ook een echte Indiaan achter het stuur! Eerst rijden we hard naar het Visitor Center. Dan rijden we Monument Valley in (we waren er al hoor maar nu echt bij de raar gevormde bergen). Dan stoppen we even en vertelt de bestuurder dat in Monument Valley wel meer dan 400 films zijn gemaakt. De man die stuurt vertelt over alle bergen; de een heet bijv. Snoopy: dus eerst het hoofd, dan de dikke buik, dan de benen met voeten. En zo is er ook de koffiepot en de theepot en de koekjestrommel. We komen ook nog bij de North Window en daar vertelt hij dat als je iets roept, dan hoor je een hele lange echo; dus roept hij owoe en het effect is: owoe, owoe, owoe, owoe, owoe en dan nog een keer owoe! Dan rijden we naar een punt waar heel veel toeristen zijn. Gaston denkt dat we daar ook uitstappen, want hij ziet geen weg, maar we rijden door naar een paadje waar je niet mag lopen en ook niet mag rijden met een normale auto! We moeten ons goed vasthouden, want anders vallen we; zo erg hobbelt het. Dan stoppen we, want er is weer zo’n rare berg en deze heeft een groot gat bovenin waar je doorheen kunt kijken. De bestuurder vertelt dat hier een scène van Indiana Jones, The raiders of the lost ark, is opgenomen. In die scène vallen er mensen door het gat en vallen in een slangenkuil. Als we even gaan kijken, gaat hij op een Indianenfluit spelen. We komen ook nog bij een rots die volgens de bestuurder de Titanic is, want het heeft de vorm van een zinkend schip. Dan rijden we weer richting het begin. Eigenlijk zouden we 2 ½ uur rijden, maar het werden er 3. Weer bij het begin wachten we op Caroline en Nikki.

Weer terug bij de camping gaan we lekker zwemmen en relaxen de rest van de middag. We spreken bij het zwembad nog 2 gezinnen die samen op pad zijn. Ze komen uit Soest en Amersfoort. Na het zwemmen maken we wat eten. De lucht ziet er heel dreigend uit. Zo af en toe flitst en dondert het behoorlijk. Als we aan de thee zitten, loopt een Amerikaans stel langs met wie we uitgebreid een praatje maken. Daarna gaan we naar binnen en duiken ons bed in. Zoals al vaker is het bij dreiging van onweer gebleven. Er is geen regen of wind verder uit voortgekomen.