Cocaniga goes USA again!

Na het ontbijt rijden we rond half 10 de camping af richting LA. Het is meteen erg druk op de weg met vrachtwagens en de weg op zich is heel slecht. We hobbelen enorm, dus het is niet echt lekker rijden. We rijden rechtstreeks naar de camping die we eergisteren telefonische hebben gereserveerd, om ons alvast te registreren. Daarna rijden we door naar Santa Monica Beach, waar we rond 1 uur aankomen.  In de buurt van de pier zoeken we een parkeerplaats. Direct aan het strand vinden we er een die groot genoeg is voor de camper, maar het kost wel een paar centen: 24 Dollar! We proberen het eerst nog bij een andere ‘gewone’ parkeerplaats net als een andere camper, maar daar steken we echt teveel uit naar achteren. Op zich is er wel voldoende ruimte voor auto’s om er achterlangs te rijden, maar we vinden het risico op een boete toch wel erg groot en rijden alsnog naar de grote parkeerplaats. Hier eten we eerst nog even een broodje en wat fruit en gaan dan lekker op het strand liggen. Het waait wel behoorlijk hard, maar de wind komt van zee, dus we hebben niet zo heel veel last van opwaaiend zand. De kinderen gaan de zee in. De golven zijn behoorlijk hoog, dus dat is prachtig. Ze hoeven niet eens te zwemmen want alleen al door in de branding te gaan staan, worden ze van top tot teen nat. Later gaat ook Cor de zee in. Om een uur of 5 wordt het toch wel wat frisser en gaan we terug naar de camper, douchen even en kleden ons om. Daarna lopen we naar de pier waar allemaal leuke winkeltjes zijn en een permanente kermis. Nikki en Gaston kopen hier allebei een mooi pet. Als we alles gezien hebben, lopen we terug naar de camper en rijden we richting de camping. Vlakbij de camping stoppen we bij een winkelcentrum en eten we wat bij Pollo Loco, een Mexicaans kiprestaurantje in McDonalds-stijl. Daarna doen we nog snel wat boodschapjes bij een supermarkt. Om kwart over 9 rijden we naar de camping en duiken we direct ons bed in.

We staan vanochtend redelijk op tijd op, want we hebben een hele dag reizen voor de boeg. We ontbijten even vlot en gaan dan op weg. Bij Williams rijden we even een heel klein stukje de historische ‘Route 66’. We stappen uit om even een paar winkeltjes in te gaan en wat ‘Route 66’-gadgets te scoren. Gaston koopt een t-shirt en Cor een soort nummerplaat, maar dan met Route 66 erop. Na een uurtje rijden we weer verder. In Kingman stoppen we om te tanken en een broodje te eten. Het is hier heerlijk weer. Het zonnetje schijnt en er waait een lekker windje. Die wind, daar hebben we tijdens het rijden overigens wel heel veel last van. Het maakt heel veel lawaai en de camper zwabbert zo af en toe alle kanten op. Na een half uurtje rijden we weer door tot aan Dagget, waar we willen gaan overnachten. Rond half 6 komen we daar aan. De camping ligt vlak naast de snelweg, maar is verder wel heel netjes. Het heeft ook een zwembad en wasmachines. We parkeren de camper. Gaston en Nikki gaan meteen lekker zwemmen en Cor en Caroline verzamelen de was en brengen het naar de wasserette. Als de was draait, springen zij ook nog even lekker in het zwembad. Er schijnt nog net een zonnetje bij het zwembad, dus dat is heerlijk. Na het zwemmen gaat Caroline verder met de was en Cor gaat eten koken. Macaroni staat er op het menu. Na het eten blijven we nog even heerlijk buiten zitten. De temperatuur is heerlijk (niet te warm, niet te koud) en er zijn geen muggen. Om een uur of 10 liggen we allemaal weer op 1 oor.

Na een wat onrustige nacht (het heeft even hard gewaaid en licht geregend), staan we om 8 uur op. Het is op dat moment zonnig, maar tegen de tijd dat we aan het ontbijt zitten, is het alweer behoorlijk bewolkt. Als het zonnetje schijnt is het heel warm, maar als hij even weg is, is het weer fris. We nemen de shuttlebus van 9 uur richting de Rim (een weg langs de rand van de Canyon. We lopen vanaf de Rim een stukje de Canyon in (ongeveer een kleine 2 kilometer) en dan weer terug. Vooral die terugweg valt niet mee want sommige stukken zijn heel steil en ongelijk en als de zon zo af en toe even achter de wolken vandaan komt, is het ook meteen heel heet. Op de terugweg naar boven krijgt Nikki ineens last van migraine. We stoppen dus regelmatig om haar even op adem te laten komen. Ze is ook misselijk erbij, dus als we boven aankomen, gaat Caroline met haar terug naar de camping en Cor gaat met Gaston nog een stukje de Rim lopen. Als Caroline en Nikki bij de camping aankomen, blijkt er een containerbrandje aan de gang te zijn. Er is al politie bij en voor de zekerheid een ambulance. Na een kwartiertje komt ook de brandweer aanrijden om het brandje te blussen. Vlak daarna komen Cor en Gaston ook weer terug. Dat is net op tijd, want een half uurtje later begint het behoorlijk te onweren en te stortregenen. Zo af en toe is het even droog, waarna het dan ineens weer met bakken naar beneden komt. Tussen de buien door lopen Cor en Caroline even naar de General Store op Market Plaza. Dit is ongeveer 5 minuten lopen, maar ze zijn nog niet in de winkel of er barst weer een enorme bui los. Na ruim een half uur is het weer droog en lopen ze weer terug. Ook hier komen ze net droog over. We luieren die middag verder wat in de camper; boekje lezen en puzzeltjes maken. Tijdens de buien daalt de temperatuur naar 18 graden en als de zon schijnt, is het meteen weer 27 graden. Pas ’s avonds wordt het weer droog. We gaan dus nog even lekker buiten zitten tot het donker wordt en het weer tijd is om te gaan slapen.

De lucht is dichtbewolkt als we opstaan. Het is dan ook niet zo superwarm (ruim 30 graden), dus we ontbijten voor het eerst hier buiten. Na het ontbijt pakken we alles op en vertrekken richting de Grand Canyon, een rit van een kleine 200 kilometer. In Page doen we nog even boodschappen bij de Wal Mart want in de Grand Canyon is waarschijnlijk niet zo heel veel. Om ongeveer 1 uur ‘s middags rijden we het park binnen en eten daar even een broodje en bekijken het uitzicht over de Canyons. Het is de hele weg behoorlijk bewolkt gebleven en ook hier is het heel donker boven de Canyons. In de verte onweert het. Het is ook behoorlijk frisser dan in Wahweap, namelijk 18 graden. Het vest kan wel weer aan. Dat is voor ons al even geleden. Vanaf de ingang van het park is het nog 40 kilometer naar de camping. De camping is niet veel bijzonders. Het is een beetje rommelig en slecht verzorgd, maar we hebben wel alle aansluitingen. Omdat het nog heel vroeg is, besluiten we eerst nog even door te rijden naar Tusayan, 7 mijl verderop. Hier is een IMax-theater: een soort bioscoop met een enorm groot scherm. Ze draaien er een film van ongeveer een half uur waarin de geschiedenis van de Grand Canyon verteld wordt op een verhalende manier. Heel veel scènes zijn alsof je zelf in een helikopter of boot zit die door de Grand Canyon vliegt of vaart. Het is net echt en best spectaculair. Na de film lopen we nog even langs een paar winkeltjes en gaan daarna even eten bij McDonald’s. Na het eten rijden we weer terug naar de camping, drinken een kopje thee en om een uur of 10 duiken we ons bedje weer in.

Als we wakker worden is het een beetje bewolkt en het waait behoorlijk, maar het is al wel weer heel warm (40 graden). We douchen en ontbijten en besluiten vandaag eerst even langs de bibliotheek te rijden om ons weblog bij te werken. De kinderen mogen in de bieb ook achter een pc om te internetten zodat iedereen zich goed vermaakt. We zijn er wel 2 uur zoet! We zijn gisteren behoorlijk verbrand (vooral Nikki en Cor), dus op zich is het niet verkeerd dat we even niet in de zon zitten. Ook hebben we allemaal enorm spierpijn, maar dat was natuurlijk wel te verwachten na al die krachtsinspanningen van gisteren! We vonden het wel super allemaal. Na de bieb doen we nog een paar kleine boodschappen en rijden daarna door naar Lone Rock. Dit is een grote zandvlakte, iets voorbij Wahweap. Het heet Lone Rock omdat er een enorme rots midden in het meer staat. Hier staan heel veel RV’s die daar ook overnachten en je kunt er prima zwemmen. Je loopt vanaf een klein zandstrandje het water in en na 2 meter kun je al niet meer staan. Het waait bij vlagen behoorlijk hard, dus zo af en toe worden we gezandstraald. Dat is natuurlijk weer het nadeel van zand, maar het ligt een stuk lekkerder dan een rots. Om een uur of 5 gaan we weer terug naar Wahweap. Het waait inmiddels zo hard, dat het niet lekker meer is. De lucht wordt ook weer heel donker in de verte. Weer terug op de camping maken we eten. De wind is intussen weer gaan liggen, dus we eten lekker buiten. Als het donker is, maakt Gaston een kampvuurtje. Hij leeft zich helemaal uit door al het karton en papier dat we hebben verzameld de afgelopen dagen, erop te gooien. Als het vuurtje uitgebrand is, gaan we lekker slapen.