Cocaniga goes USA again!

Vanochtend zijn we om 6.15 uur opgestaan, hebben we gedoucht en ontbeten. Niet echt bijzonder, maar goed, we hebben alvast wat in onze maag. Om 7.30 uur werden we opgehaald door de shuttle en gingen we naar het vliegveld. Het inchecken ging heel vlot en ook door de douane viel erg mee. Precies op tijd vertrok het vliegtuig van Denver naar Newark. Ook precies op tijd landden we in Newark. We zijn nog een wat gaan eten omdat het altijd maar afwachten is wat we in het vliegtuig voorgeschoteld krijgen. Tijdens het wachten bij de gate raakten we aan de praat met een Amerikaanse vrouw en haar 2 zonen. De vrouw en de jongste zoon emigreren naar Nederland (Hilversum) omdat haar man een baan heeft gevonden in Nederland (de man is al in Nederland). De oudste zoon komt over 10 dagen weer terug om te studeren. Hij woont 20 minuten van Manhattan op kamers. Heel toevallig gaat hij met kerst en begin januari naar Nederland en ze boden meteen spontaan aan dat als Nikki dat wil, dat ze dan in zijn kamer mag in de maand na haar studie! Echt super leuk. Nikki gaat contact met ze zoeken om de mogelijkheden te bekijken. Het toeval was ook nog dat ze in dezelfde rij als wij in het vliegtuig zaten, dus we hebben er nieuwe vrienden bij! Overigens vertrokken we pas 1,5 uur later dan gepland, maar doordat de straalstromen hoog in de lucht heel gunstig waren, duurde de vlucht 1,5 uur korter, waardoor we toch op de geplande tijd geland zijn.
Inmiddels hebben we Nikki gesproken. Het afscheid van ons en de aankomst op de universiteit is haar zwaar gevallen. Het boekje dat we gemaakt hebben met allemaal berichtjes van familie, buren, vriendinnen, collega’s en oppaskinderen vond ze heel erg leuk, maar ook enorm emotioneel. Haar kamer op de campus was erg kaal (alleen een bed, kast en bureau en er lag een smoezelig en oud beddegoed op haar bed, dus dat voelde nog niet echt comfortabel, maar gelukkig had ze de volgende dag genoeg tijd om naar de Walmart te gaan en nieuw beddegoed te kopen en een fiets (een hele hippe voor $ 88!), want de afstanden op de campus zijn enorm. Ook een mobieltje met prepaidtegoed voor $ 10, dus ze kan helemaal haar gang gaan. Er bleek ook helemaal geen serviesgoed te zijn, dus kan nog lekker gaan shoppen met haar huisgenoten. Ze heeft inmiddels 2 huisgenoten ontmoet. De ene is Amerikaanse (ik geloof uit Californie) en de andere Zweedse. Vooral met haar Amerikaanse huisgenoot heeft ze wel een klik. De 4e huisgenoot is er nog niet, maar daar heeft ze al wel e-mailcontact mee en dat is heel gezellig. De komende dagen (t/m zondag) heeft ze allerlei orientatiebijeenkomsten over de studie, de universiteit, studentenverenigingen enz. Als het goed is heeft ze vanaf vandaag ook internet zodat het onderhouden van contact met Nederland een fluitje van een cent is. Wie haar belevenissen verder wil volgen, kan dit doen via de link op deze site.

Voor ons doen heel vroeg zijn we opgestaan om te douchen, ontbijten en schoonmaken. Kost toch altijd weer meer tijd dan je denkt. Om iets over half 10 zijn we weggereden richting cruise America. Via een prachtige Highway (119 en 58) dwars door de bergen reden we die kant op. Het verkeer was heel rustig, dus alles zit mee. Om 10.30 arriveerden we bij de inleverplaats. We waren niet de eersten. De controle ging heel snel, nog even het papierwerk en daarna konden we met een taxi richting het centrum van Denver. We konden de koffers laten staan bij Cruise America. De taxichauffeur zou ze ophalen als hij ons kwam ophalen om ons naar het airporthotel te brengen. Super geregeld! We waren al om 11.30 uur in Downtown Denver. Een hele mooie stad met 1 lange winkelstraat die supernetjes is. Tweederde van alle panden wordt bezet door eettentjes. Het is echt bizar. Om de 100 meter zat er een Starbucks. Er was een gratis winkelexpres waar je in en uit kon stappen wanneer en waar je maar wilt. Beetje overdreven (zeker als je weet hoeveel van die bussen er rondrijden), want wij waren in een uur de hele winkelstraat op en neer gelopen en hebben dit echt op ons dooie gemakje gedaan. We zijn ook nog even naar het park gelopen, maar zo schoon als de winkelstraat was, zo slecht onderhouden was het park. Jammer hoor. Tussen de middag hebben we uitgebreid ergens een hamburger met friet gegeten om de tijd een beetje om te krijgen. Om half 4 zijn we weer naar de plek gelopen waar de taxi ons zou ophalen. De oorspronkelijke afspraak was 16.00 uur, maar hij stond er al met al onze bagage, dus we konden meteen vertrekken. In het hotel hebben we ingecheckt en na 20 minuten vertrok de shuttle al naar het vliegveld om Nikki weg te brengen. Nu begon het bij ons alledrie toch wel behoorlijk te kriebelen. Op het vliegveld moesten we weer zelf inchecken, maar we hebben er nu wel voor gezorgd dat er een label op de koffer van Nikki kwam…. Daarna door naar de douane waar we afscheid moesten nemen. Tranen met tuiten natuurlijk. We kregen al vrij snel een sms van Nikki dat ze meteen het boekje uitgepakt had en het gelezen had. Ze moest erg huilen bij al die lieve berichtjes en foto’s van iedereen. Aan het eind van de avond liet ze nog even weten dat ze netjes was opgehaald door iemand van de universiteit, samen met nog 3 andere internationale studenten. Wij zijn ondertussen terug gegaan naar ons hotel, hebben nog even buiten in het zonnetje een boekje gelezen en zijn we wezen eten bij een of andere slechte hamburgertent.

De laatste dag! Wat is het snel gegaan…. Vanochtend nog even heerlijk genoten van de stralend blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Heel warm werd het niet door de hoogte waarop we zitten, maar in de zon was het precies goed! Na het ontbijt en douchen, vertrokken we om 11.00 uur richting Denver. We nemen nog een stuk scenic highway wat inhoudt dat we weer dwars door de bergen gaan. Ondanks de soms steile klim en daling waar de camper toch wel moeite mee heeft, is het een genot om zo dwars door de bergen te rijden. Ook de snelweg gaat door de bergen. Door zeer onduidelijke redenen komen we vreselijk in de file terecht. Het leek Zuid Duitsland wel richting de wintersport. Uiteindelijk hebben we over die kleine 200 kilometer 5 uur gedaan! Tot overmaat van ramp leidde de tomtom ons op een gegeven moment naar een gravelweggetje dwars door de bergen. In eerste instantie hadden we het idee dat het maar een klein stukje zou zijn en het was vrij breed, dus we zagen de lol er wel van in, maar op een gegeven moment werd de weg smaller en wel erg steil. Toen zijn we toch maar terug gegaan naar de snelweg. Toen waren we er eigenlijk zo. Rond half 4 kwamen we in Central City aan, een buitenwijk van Denver. Wie trouwens bedacht heeft dat de KOA-camping helemaal boven op een heuveltop gebouwd moest worden ;-). Dat weggetje was minstens zo steil als dat weggetje door de bergen (zo’n 12%). We kregen een mooie plek met prachtig uitzicht over het dorpje en de vallei. De rest van de middag hebben we lekker in het zonnetje zitten lezen en eind van de middag zijn we in de wirlpool geweest. Die was jammer genoeg wel binnen aangezien het hier nooit snikheet wordt (het was hier vanmiddag maar net aan 20 graden en er woei een frisse wind). Daarna hebben we gegeten en nog even een vuurtje gestookt om een beetje warm te blijven. Toen het te koud werd, zijn we binnen gaan inpakken. Wat een rotzooi sleep je toch mee op zo’n vakantie… Maar het is op de heenweg ook gelukt om het mee te krijgen, dus dat gaat nu ook wel lukken. Morgenochtend vertrekken we op tijd, want het zal wel druk zijn op de weg.

Het eind begint alweer in zicht te komen….. We hebben vanochtend alweer gekeken hoever het nog is naar Denver. Een kleine 400 kilometer. Kunnen we dus lekker rustig aan die kant op gaan. We hebben nog geen vastomlijnde plannen. Om een uur of 11 zijn we vertrokken. Helemaal aan de andere kant van het meer zijn we nog even gestopt op een uitkijkpunt om foto’s te maken van de bootjes op het meer. De route gaat weer dwars door de bergen. Heel erg mooi, maar ook inspannend om te rijden. Bij het Monarch skigebied klimmen we naar 11000 feet, zo’n 3500 meter! Daar is het dan ook meteen weer fris; maar 16 graden. BRRRR. We zijn even uitgestapt bij een giftstore en konden het natuurlijk niet laten daar een lekkere ijsco te eten ;-). De Amerikanen noemen 3 keer schappen 1 bolletje. Veel teveel, maar wel lekker. Je betaalt er ook wel 3 dollar voor, maar kleiner kennen ze niet. De lunch hebben we maar overgeslagen…
We besluiten 200 kilometer voor Denver naar een KOA-campground te gaan. Een mooi terrein met paarden erbij. Nikki en ik gaan natuurlijk meteen even informeren wat de mogelijkheden zijn en we kunnen opstappen wanneer we willen. We spreken om 17.00 uur af voor een rondrit van een uur door de bergen. Onze begeleider is een cowboy van midden 50 die denkt dat hij grappig is. Gelukkig geeft hij het grapjes maken na een kwartiertje op en vertelt hij alleen nog de interessante dingen. Zoals dat er vroeger een aantal goudmijnen waren op deze berg (die nu allemaal dichtgegooid zijn omdat ze bang waren dat mensen in de gangen gingen kijken en bedolven zouden worden door instorten). Er worden nog dagelijks zo’n 70 emmers grond afgegraven door mensen die ze thuis door een zeef gooien in de hoop een paar korreltjes goud te vinden. Het was een gemoedelijk ritje (door alle rotsen en stenen hebben we de hele rit in stap moeten doen), maar met heel mooi uitzicht op de vallei vanaf de bovenkant van de berg. Jammer dat we het fototoestel vergeten waren om dit vast te leggen. Na het paardrijden begon het heel even te regenen, maar het was snel weer droog. Wel was het meteen afgekoeld naar 20 graden en dat voelt koud als je de dag daarvoor nog 35 graden op de thermometer had. Om 19.00 uur konden we voor 1 dollar een ‘bowl icecream’ halen (georganiseerd door de camping) en een ritje maken op de paardenkar. Ondanks de grote ijsco van vanmiddag, gaan we natuurlijk wel een bowl halen. Heerlijk! Het ritje met de paardenkar laten we aan de kinderen op de camping over. Het avondeten overslaan leek ons niet zo’n goed idee, maar heel veel honger hadden we niet meer na dat ijs. Op de camping konden we pizza halen, dus dat hebben we maar gedaan. 2 Pizza’s met z’n drieën. Nog even een boekje lezen en dan gaan we slapen. Nog 1 volle dag met de camper.

Vanochtend zijn we gestart met ontbijten in het zonnetje. Daarna zijn we een trailtje gaan lopen richting het visitors centre. De trail liep langs de rand van de canyon en die is prachtig. Mooie donkere, ruwe rotsen met helemaal diep onderin een riviertje. Bij het visitors centre hebben we een kaart van het gebied gehaald en zijn we via een andere trail teruggelopen naar de camping. Toen nog even wat gedronken in het zonnetje en om 13.00 uur zijn we weer rustig aan vertrokken. We zijn weer teruggereden naar de doorgaande weg om naar het Blue Mesa Reservoir te gaan. Een prachtig blauw meer. We zijn daar op de gok een gravelweggetje in gereden om te kijken of we daar bij het water konden komen om te zwemmen. Er was een picknickplaats waar we ook naar het water konden lopen. We hebben bij de picknickplaats eerst geluncht en daarna zijn we met stoeltje en 2 ligbedjes (gevonden op de camping in Cody) naar het water gelopen. Daar hebben we gezwommen en geluierd in de zon. Na 2 uurtjes hebben we ons boeltje weer gepakt en zijn we via het gravelweggetje doorgereden naar een natuurcamping. Een prachtig terrein vlak aan een uitloper van het meer. Er stond op dat punt helaas geen water meer. Volgens de Amerikanen die we daar spraken, hebben ze vlak na de 11 september aanslagen het waterpeil behoorlijk verlaagd omdat ze bang zijn dat als de dam opgeblazen wordt, er teveel water op plaatsen komt waar ze het niet willen hebben. Ook hier was het super rustig. Ik denk dat er niet meer dan 5 plekken van de 20 bezet waren. Het werd er wel fris toen de zon achter de bergen verdwenen was, dus we hebben uiteindelijk binnen gegeten.