Maandag 24 juli, op safari in Monument Valley

We staan om 6.30 uur op, maar we waren allemaal al lang en breed wakker. Cor heeft gedroomd van Nikki en Caroline met de paarden langs een afgrond op een berg. Hij vindt het maar niks. De rest heeft denk ik gewoon slecht geslapen van de nieuwsgierige spanning van wat we gaan doen vandaag. We douchen en ontbijten snel en zijn precies om 7.30 uur op de afgesproken plek. We worden direct in een jeep geladen. Nikki en Caroline worden afgezet bij de paardenranch en Cor en Gaston rijden samen met 2 Italianen meteen richting de Valley.

Ik (Caroline) kan natuurlijk weinig vertellen over de trip die Cor en Gaston gemaakt hebben, dus dat zal Gaston straks nog wel even doen. Nikki en ik moeten een tijdje bij de paarden wachten tot er iemand naar ons toe komt. Deze man vertelt dat onze begeleider nog in z’n bed ligt, maar er zo aankomt. Hij gaat alvast op z’n dooie gemakje de paarden pakken, borstelen en opzadelen. Het is heel leuk om te zien dat alle paarden een schapen die er zijn, gewoon loslopen op het terrein. Het is niet afgebakend. Alleen een aantal merries met veulens lopen nu nog in een paddock, maar die liepen gisteravond ook gewoon los op het erf dat naadloos overgaat in de grote vlakte van Monument Valley. Na een uur is dan ook eindelijk onze begeleider paraat: een jonge knaap van 14. Zijn vader die tot nu toe dus de paarden verzorgd en gezadeld heeft, geeft hem nog even goed op z’n donder dat hij niet eerder zijn bed uitgekomen is. Vervolgens gaan we op weg. We rijden recht op een grote berg af en lopen via een een heel smal randje langs de berg op naar boven. Precies zoals Cor gedroomd heeft. Het is maar goed dat hij dit niet ziet! Hier en daar vinden wij het zelf ook wel heel spannend, want het is echt heel hoog op sommige plekken. Eenmaal boven blijkt zo’n berg aan de bovenkant hol en vlak te zijn. Echt heel apart! Hier kunnen we ook even iets meer gas even en doen een klein drafje. Via de andere kant van de berg loopt er een weg waar je met jeeps naar boven kunt rijden, en hiervoor is een pauzeplek ingericht met tafels en banken en een barbecue, maar ook toiletten. Hier stoppen we even zodat ik even naar het toilet kan. Daarna lopen we met de paarden naar de andere kant van de berg, binden de paarden vast aan een boompje en klimmen vervolgens een stuk naar boven. In de rotsen zitten hier een daar holen, die vroeger door mensen gebruikt werden als plaats om in te leven en te schuilen voor de regen. Je ziet ook gaatjes in de rotsen, die de indianen gebruikten om hun pijlen mee scherp te maken. Zo kijken we ook op andere plaatsen en kijken uit over de Valley. Het is echt een geweldig uitzicht. Volgens mij moet je het echt zelf zien om hetzelfde effect te krijgen als bij ons. Vanaf een foto is het lang zo indrukwekkend niet. Na nog een keer heen en weer gegaloppeerd te zijn, lopen we via hetzelfde smalle richeltje langs de berg weer naar beneden. Cor en Gaston zien ons als we halverwege zijn.

Gaston schrijft over de Jeep Safari:
Het is weer vroeg opstaan. We maken alles klaar en dan op naar de Jeep Safari.
Eenmaal in de Jeep zitten er twee Italianen bij ons. We hebben ook een echte Indiaan achter het stuur! Eerst rijden we hard naar het Visitor Center. Dan rijden we Monument Valley in (we waren er al hoor maar nu echt bij de raar gevormde bergen). Dan stoppen we even en vertelt de bestuurder dat in Monument Valley wel meer dan 400 films zijn gemaakt. De man die stuurt vertelt over alle bergen; de een heet bijv. Snoopy: dus eerst het hoofd, dan de dikke buik, dan de benen met voeten. En zo is er ook de koffiepot en de theepot en de koekjestrommel. We komen ook nog bij de North Window en daar vertelt hij dat als je iets roept, dan hoor je een hele lange echo; dus roept hij owoe en het effect is: owoe, owoe, owoe, owoe, owoe en dan nog een keer owoe! Dan rijden we naar een punt waar heel veel toeristen zijn. Gaston denkt dat we daar ook uitstappen, want hij ziet geen weg, maar we rijden door naar een paadje waar je niet mag lopen en ook niet mag rijden met een normale auto! We moeten ons goed vasthouden, want anders vallen we; zo erg hobbelt het. Dan stoppen we, want er is weer zo’n rare berg en deze heeft een groot gat bovenin waar je doorheen kunt kijken. De bestuurder vertelt dat hier een scène van Indiana Jones, The raiders of the lost ark, is opgenomen. In die scène vallen er mensen door het gat en vallen in een slangenkuil. Als we even gaan kijken, gaat hij op een Indianenfluit spelen. We komen ook nog bij een rots die volgens de bestuurder de Titanic is, want het heeft de vorm van een zinkend schip. Dan rijden we weer richting het begin. Eigenlijk zouden we 2 ½ uur rijden, maar het werden er 3. Weer bij het begin wachten we op Caroline en Nikki.

Weer terug bij de camping gaan we lekker zwemmen en relaxen de rest van de middag. We spreken bij het zwembad nog 2 gezinnen die samen op pad zijn. Ze komen uit Soest en Amersfoort. Na het zwemmen maken we wat eten. De lucht ziet er heel dreigend uit. Zo af en toe flitst en dondert het behoorlijk. Als we aan de thee zitten, loopt een Amerikaans stel langs met wie we uitgebreid een praatje maken. Daarna gaan we naar binnen en duiken ons bed in. Zoals al vaker is het bij dreiging van onweer gebleven. Er is geen regen of wind verder uit voortgekomen.