Dag 17 Camper inleveren en Nikki naar South Dakota

Voor ons doen heel vroeg zijn we opgestaan om te douchen, ontbijten en schoonmaken. Kost toch altijd weer meer tijd dan je denkt. Om iets over half 10 zijn we weggereden richting cruise America. Via een prachtige Highway (119 en 58) dwars door de bergen reden we die kant op. Het verkeer was heel rustig, dus alles zit mee. Om 10.30 arriveerden we bij de inleverplaats. We waren niet de eersten. De controle ging heel snel, nog even het papierwerk en daarna konden we met een taxi richting het centrum van Denver. We konden de koffers laten staan bij Cruise America. De taxichauffeur zou ze ophalen als hij ons kwam ophalen om ons naar het airporthotel te brengen. Super geregeld! We waren al om 11.30 uur in Downtown Denver. Een hele mooie stad met 1 lange winkelstraat die supernetjes is. Tweederde van alle panden wordt bezet door eettentjes. Het is echt bizar. Om de 100 meter zat er een Starbucks. Er was een gratis winkelexpres waar je in en uit kon stappen wanneer en waar je maar wilt. Beetje overdreven (zeker als je weet hoeveel van die bussen er rondrijden), want wij waren in een uur de hele winkelstraat op en neer gelopen en hebben dit echt op ons dooie gemakje gedaan. We zijn ook nog even naar het park gelopen, maar zo schoon als de winkelstraat was, zo slecht onderhouden was het park. Jammer hoor. Tussen de middag hebben we uitgebreid ergens een hamburger met friet gegeten om de tijd een beetje om te krijgen. Om half 4 zijn we weer naar de plek gelopen waar de taxi ons zou ophalen. De oorspronkelijke afspraak was 16.00 uur, maar hij stond er al met al onze bagage, dus we konden meteen vertrekken. In het hotel hebben we ingecheckt en na 20 minuten vertrok de shuttle al naar het vliegveld om Nikki weg te brengen. Nu begon het bij ons alledrie toch wel behoorlijk te kriebelen. Op het vliegveld moesten we weer zelf inchecken, maar we hebben er nu wel voor gezorgd dat er een label op de koffer van Nikki kwam…. Daarna door naar de douane waar we afscheid moesten nemen. Tranen met tuiten natuurlijk. We kregen al vrij snel een sms van Nikki dat ze meteen het boekje uitgepakt had en het gelezen had. Ze moest erg huilen bij al die lieve berichtjes en foto’s van iedereen. Aan het eind van de avond liet ze nog even weten dat ze netjes was opgehaald door iemand van de universiteit, samen met nog 3 andere internationale studenten. Wij zijn ondertussen terug gegaan naar ons hotel, hebben nog even buiten in het zonnetje een boekje gelezen en zijn we wezen eten bij een of andere slechte hamburgertent.